John heeft veel mooie verhalen om te delen: “De kerstdiners bijvoorbeeld die we een aantal jaar verzorgden op eerste kerstdag. Iedere bewoner mocht twee familieleden uitnodigen. Dan kookten we voor ruim 400 man. Na een dag van 6 tot 6 was je kapot, maar voldaan.”
“En ik heb 128 Stuif-ns-ins mogen verzorgen. Die werden vier keer per jaar voor de jubilarissen gehouden, met een warm en koud buffet. De laatste stuif van het jaar was de casa-wijn-stuif, met Chateau del patio: wijn die ik zelf maakte van druiven die we samen met de bezoekers van de dagbehandeling plukten bij de pergola’s van de binnentuin.”

Dat hij het Parkhuis ook als zorginstelling hoog heeft zitten, blijkt wel uit het feit dat John zelfs zijn ouders uit een verzorgingshuis in Zoetermeer naar het Parkhuis haalde. “Mijn moeder heeft ervoor gezorgd dat iedereen op zondag een gekookt ei heeft. Ze was het er niet mee eens dat ze die niet kreeg en beloofde de mensen op haar afdeling (de Ceder) dat haar zoon de chef kok daar wel voor zou gaan zorgen!”

“Maar al die tijd was het mijn grootste opdracht te zorgen dat de keuken open bleef. Verse en kwalitatief goede maaltijden voor de bewoners, dáár gaat het om. Ik heb me daar 40 jaar voor ingezet, gelukkig met de steun van de cliëntenraad, destijds directeur Bons en ook van onze huidige bestuurder, Paul van Gennip. Die verse keuken is iets waarmee het Parkhuis zich onderscheidt.”

De collega’s én de stress zijn wat John het meeste gaat missen: “Ik presteer het beste onder druk. Maar ik ga in mijn vrije tijd verder met mijn werk als chocolatier, en blijf voor mezelf koken. Zelfs op vakantie heb ik een eigen gasfornuis nodig. Koken is mijn uitlaatklep. Die energie, die moet ik kwijt.”